De deur van het toeristenbureau in Itter zwaait open en daar staat ze al: Zazu, de ruwharige teckel. Ze komt meteen opgewekt naar me toe, snuift even aan mijn handen en draait vrolijk een rondje om me heen, alsof ze zegt: ‘Kom binnen, hier begint je vakantie’. Als ik later op haar eigen website lees dat ze soms schuw kan zijn tegenover vreemden, moet ik glimlachen. Daar merkte ik bij binnenkomst helemaal niets van.
Het toeristenkantoor, gehuisvest in het gemeentehuis waar haar baasje Clarissa Günnewig werkt, is een warme en uitnodigende plek. Zazu kent de weg goed; ze loopt zelfverzekerd door de ruimte, springt soms bij Clarissa op schoot maar meestal ligt ze onder de balie, alert maar ontspannen. Medewerkers begroeten haar vriendelijk en bezoekers voelen zich onmiddellijk op hun gemak door haar aangename aanwezigheid. Een guitige blik of een tedere kwispel van Zazu is vaak genoeg om iemand welkom te laten voelen.
Itter, gelegen in Brixental, regio Hohe Salve in de Kitzbüheler Alpen, is klein – slechts 1.150 inwoners – maar groots in gastvrijheid. Het dorp telt bijna net zoveel bedden voor gasten als inwoners. Clarissa houdt alles draaiende: ze organiseert platzconcerten, begeleidt familietoeren en helpt het hele jaar door vakantiegangers met informatie of een slaapplaats. Zazu is daar altijd bij, rustig en loyaal, maar toont precies genoeg levendigheid om nieuwkomers hartelijk te begroeten.
“Maar Zazu is niet alleen een kantoorhond”, vertelt Clarissa enthousiast. “Achter dat lieve snoetje schuilt een serieuze jager. Samen met mijn man beheren we het jachtgebied van Itter en na werktijd of in het weekend trekken we met haar het veld in. Onder de grond volgt ze het wild geduldig tot wij roepen: ‘klaar’. Vanaf vier maanden volgde ze al haar neus en met tweeënhalf jaar won ze zelfs prijzen in Oostenrijk, Duitsland, Slowakije en Hongarije. Op drieënhalf jaar kwam daar nog Italië bij. Inmiddels bezit ze vijf verschillende jachtkwalificaties en geldt ze als de succesvolste jachthond van Oostenrijk. Een prestatie die niet elke hond bereikt, maar voor Zazu is het vanzelfsprekend. En alsof dat nog niet genoeg is, heeft ze sinds 2024 er een tweede rol bij: wandelhond. Na het behalen van mijn gecertificeerde examen voor berggids bij de Tiroler Bergsportführerverband, organiseer ik tochten in de regio Hohe Salve. Daarbij is Zazu altijd van de partij en omdat ook honden van deelnemers welkom zijn, heeft ze vaak een maatje om mee op pad te gaan.”
Tijdens mijn bezoek zie ik hoe Zazu een nieuwsgierige vakantieganger ‘gedag’ zegt. Daarna drukt ze met haar neus nog even zachtjes tegen Clarissa’s been en draait kwiek rondje, om zich vervolgens in haar mand te nestelen. Wanneer ik de deur weer achter me sluit, kijk ik nog één keer om. Zazu besnuffelt zachtjes de vloer en beweegt tevreden haar staart, precies zoals bij onze eerste ontmoeting. Schuw? Helemaal niet. Ze is de stralende ontvangst van Itter, het hart van het VVV-kantoor en de trouwe vriendin van haar baasje. Elke dag opnieuw.
Saskia Angenent-Degens is hondenfotograaf. In 2023 is ze een nieuw fotografieproject gestart waarbij ze de kracht tussen honden en eigenaar wil vastleggen. ‘FOCUS, Honden op de werkplek van de baas’ draait om honden die (soms of dagelijks) meegaan naar de werkplek van het baasje. De tandarts, schapenhoeder of bewaker. Bij de een is het uitzonderlijk dat de hond mee mag, op de andere werkplek is de hond een ‘must’. Alle foto’s en verhalen van dit project worden gebundeld en uitgegeven in een boek. Wil jij, samen met je hond, kans maken om mee te doen? Neem dan contact op met Saskia via www.hondenfotoland.nl
Dit artikel is in het magazine Onze Hond gepubliceerd. Het tijdschrift voor de hondenliefhebbers. Editie 2025, nummer 10.
0 reacties